Κάθε χρόνο, υπολογίζεται ότι πάνω από 150 δισεκατομμύρια ζώα ξηράς
και 2 τρισεκατομμύρια θαλάσσια ζώα σκοτώνονται με σκοπό να καταναλωθούν
από τους ανθρώπους.
Αυτοί οι αριθμοί είναι ασύλληπτοι, και το χειρότερο είναι ότι σκοτώνουμε τόσα ζώα χωρίς καμία ανάγκη για επιβίωση, μόνο για γευστική απόλαυση. Μόνο ένας άνθρωπος που καταναλώνει κρέας είναι υπεύθυνος για τον θάνατο τουλάχιστον 300 ζώων ξηράς και θάλασσας κάθε χρόνο.
Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι είτε παραμένουν ασυγκίνητοι, είτε εθελοτυφλούν, θεωρώντας την κρεατοφαγία φυσιολογική και άκακη.
Κάποιοι ακόμα μπορεί να χλευάσουν την ιδέα μιας διατροφής και ενός τρόπου ζωής που δεν βασίζεται στον βασανισμό και στη δολοφονία ζώων.
Ο όρος σπισισμός (speciesism στα αγγλικά, species=είδος) αναφέρεται στον διαχωρισμό όπου το ανθρώπινο είδος θεωρείται ανώτερο σε μία ιεραρχική κλίμακα από τα άλλα είδη, τα οποία μπορεί να εκμεταλλεύεται και να σκοτώνει για να καταναλώνει τη σάρκα τους, να χρησιμοποιεί τη γούνα τους και το δέρμα τους για ένδυση, να τα χρησιμοποιεί ως πειραματόζωα και γενικά να τα χρησιμοποιεί ζωντανά ή σκοτωμένα για διάφορους σκοπούς.
Στην πράξη ο σπισισμός εκφράζεται με πολλαπλές μορφές εκμετάλλευσης των ζώων, όπως αυτές που αναφέρονται παραπάνω, με τη θεώρησή τους ως ανθρώπινη ιδιοκτησία η οποία μπορεί να χειραγωγηθεί κατά βούληση.
Βάσει των παραπάνω, ο αντισπισισμός είναι το ιδεολογικό ρεύμα που αντιτίθεται στην εκμετάλλευση των ζώων από τους ανθρώπους, καθώς και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στον ρατσισμό και τον σεξισμό (διάκριση με βάση το φύλο).
Το αντισπισιστικό κίνημα απευθύνεται τόσο σε ζητήματα σχετικά με την καταπίεση των ζώων, όσο και σε κάθε ζήτημα κοινωνικής ανισότητας κι εκμετάλλευσης.
Συνθήκες διαβίωσης και σφαγής των εκτρεφόμενων ζώων
Κότες και γαλοπούλες
Οι κότες είναι μάλλον τα πιο κακοποιημένα ζώα στον πλανήτη. Στα εκτροφεία, στριμώχνονται σε βρόμικα υπόστεγα κατά δεκάδες χιλιάδες, βυθισμένες στα περιττώματα τους, ανάμεσα στα πτώματα άλλων πτηνών που πέθαναν από ασθένειες που τους προκάλεσε αυτή η ζωή.
Tα ίδια ισχύουν και για τις γαλοπούλες.
Στο σφαγείο, τα πουλιά, κρεμιούνται από τα πόδια τους σε ένα κινούμενο σιδηρόδρομο που καταλήγει σε μια μηχανική λεπίδα που τους κόβει τον λαιμό ενώ έχουν πλήρως τις αισθήσεις τους.
Κότες παραγωγής αυγών
Αν νομίζεται ότι η κατάσταση δεν μπορεί να χειροτερεύσει, ξανασκεφτείτε το.
Πέντε έως δέκα κότες παραγωγής αυγών στριμώχνονται σε μικρά, συρμάτινα κλουβιά πάνω σε ράφια όπου δεν έχουν χώρο να ανοίξουν ούτε το ένα φτερό τους. Τα ζώα μπορεί να τρελαθούν από τις συνθήκες εγκλεισμού.
Όντας γενετικά τροποποιημένες ώστε να παράγουν έναν αφύσικα μεγάλο αριθμό αυγών, οι κότες παραγωγής αυγών ζουν μόνο 5-6 μήνες, μέχρι που ο οργανισμός τους καταρρέει από τη συνεχή παραγωγή αυγών, δεν μπορούν να γεννήσουν άλλα και τις σφάζουν.
Τα χειρότερα βιώνουν οι αγελάδες που παράγουν γάλα. Όπως όλα τα θηλαστικά, η αγελάδα για να παράγει γάλα πρέπει πρώτα να γεννήσει και της κάνουν τεχνητή γονιμοποίηση αφού πρώτα κάνουν ηλεκτροπληξία στα γενετικά όργανα ενός ταύρου για να εκσπερματώσει και να χρησιμοποιήσουν το σπέρμα του για την τεχνητή γονιμοποίηση των αγελάδων.
Όταν γεννηθεί το μοσχαράκι, αν είναι αρσενικό συνήθως το σφάζουν, αφού δεν μπορεί να παράγει γάλα. Η μητέρα θρηνεί το μωρό της για μέρες. Τα μοσχαράκια που οδηγούνται στο σφαγείο συχνά προσπαθούν να θηλάσουν τα δάχτυλα των εργατών πριν θανατωθούν βίαια από τα ίδια αυτά χέρια, αφού προκειμένου να μην πιουν το γάλα της μάνας τους για να το πάρουν οι άνθρωποι,
τα απομακρύνουν από αυτή. Αν η μητέρα προσπαθήσει να προστατεύσει το μωρό της την μαστιγώνουν. Στη συνέχεια βάζουν τα μοσχαράκια σε μικρά κλουβιά όπου τα ταΐζουν γάλα σε σκόνη και σε μερικές εβδομάδες τα σφάζουν. Αυτό είναι το λεγόμενο “μοσχαράκι γάλακτος”.
Αν το μικρό είναι θηλυκό, ζει σε άθλιες συνθήκες, γεννά συνεχώς, σε 5-6 χρόνια ο οργανισμός της καταρρέει από τις συνθήκες διαβίωσης και τις συνεχείς γέννες και την σφάζουν.
Γουρούνια
Στριμωγμένα σε μικρά παχνιά, όπου τα γουρούνια δεν μπορούν ούτε να στριφογυρίσουν, πολλά τρελαίνονται από την έλλειψη κίνησης αφού περνάνε όλη τους τη ζωή στο κλουβί.
Τα γουρούνια συχνά στοιβάζονται τόσο στενά μαζί, σε φορτηγά, και τα πόδια τους σπάνε από το βάρος άλλων γουρουνιών πάνω τους. Κάποια γουρούνια πεθαίνουν από αφυδάτωση πριν φτάσουν στο σφαγείο, αφού το ταξίδι τους από το εκτροφείο στο σφαγείο διαρκεί πολλές ώρες και δεν έχουν πρόσβαση σε νερό.
Στο σφαγείο, τα γουρούνια σκοτώνονται με διάφορες μεθόδους ενώ έχουν πλήρως τις αισθήσεις τους. Μία από αυτές τις μεθόδους είναι πυροβολισμός στο κεφάλι με ειδικό πιστόλι. Πολλά γουρούνια υποφέρουν για ώρες από τη στιγμή που θα πυροβοληθούν μέχρι να πεθάνουν. Άλλα τα σκοτώνουν με ηλεκτροσόκ, μια εξίσου επώδυνη για το ζώο μέθοδος.
Αυτοί οι αριθμοί είναι ασύλληπτοι, και το χειρότερο είναι ότι σκοτώνουμε τόσα ζώα χωρίς καμία ανάγκη για επιβίωση, μόνο για γευστική απόλαυση. Μόνο ένας άνθρωπος που καταναλώνει κρέας είναι υπεύθυνος για τον θάνατο τουλάχιστον 300 ζώων ξηράς και θάλασσας κάθε χρόνο.
Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι είτε παραμένουν ασυγκίνητοι, είτε εθελοτυφλούν, θεωρώντας την κρεατοφαγία φυσιολογική και άκακη.
Κάποιοι ακόμα μπορεί να χλευάσουν την ιδέα μιας διατροφής και ενός τρόπου ζωής που δεν βασίζεται στον βασανισμό και στη δολοφονία ζώων.
Ο όρος σπισισμός (speciesism στα αγγλικά, species=είδος) αναφέρεται στον διαχωρισμό όπου το ανθρώπινο είδος θεωρείται ανώτερο σε μία ιεραρχική κλίμακα από τα άλλα είδη, τα οποία μπορεί να εκμεταλλεύεται και να σκοτώνει για να καταναλώνει τη σάρκα τους, να χρησιμοποιεί τη γούνα τους και το δέρμα τους για ένδυση, να τα χρησιμοποιεί ως πειραματόζωα και γενικά να τα χρησιμοποιεί ζωντανά ή σκοτωμένα για διάφορους σκοπούς.
Στην πράξη ο σπισισμός εκφράζεται με πολλαπλές μορφές εκμετάλλευσης των ζώων, όπως αυτές που αναφέρονται παραπάνω, με τη θεώρησή τους ως ανθρώπινη ιδιοκτησία η οποία μπορεί να χειραγωγηθεί κατά βούληση.
Βάσει των παραπάνω, ο αντισπισισμός είναι το ιδεολογικό ρεύμα που αντιτίθεται στην εκμετάλλευση των ζώων από τους ανθρώπους, καθώς και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στον ρατσισμό και τον σεξισμό (διάκριση με βάση το φύλο).
Το αντισπισιστικό κίνημα απευθύνεται τόσο σε ζητήματα σχετικά με την καταπίεση των ζώων, όσο και σε κάθε ζήτημα κοινωνικής ανισότητας κι εκμετάλλευσης.
Συνθήκες διαβίωσης και σφαγής των εκτρεφόμενων ζώων
Κότες και γαλοπούλες
Οι κότες είναι μάλλον τα πιο κακοποιημένα ζώα στον πλανήτη. Στα εκτροφεία, στριμώχνονται σε βρόμικα υπόστεγα κατά δεκάδες χιλιάδες, βυθισμένες στα περιττώματα τους, ανάμεσα στα πτώματα άλλων πτηνών που πέθαναν από ασθένειες που τους προκάλεσε αυτή η ζωή.
Tα ίδια ισχύουν και για τις γαλοπούλες.
Στο σφαγείο, τα πουλιά, κρεμιούνται από τα πόδια τους σε ένα κινούμενο σιδηρόδρομο που καταλήγει σε μια μηχανική λεπίδα που τους κόβει τον λαιμό ενώ έχουν πλήρως τις αισθήσεις τους.
Κότες παραγωγής αυγών
Αν νομίζεται ότι η κατάσταση δεν μπορεί να χειροτερεύσει, ξανασκεφτείτε το.
Πέντε έως δέκα κότες παραγωγής αυγών στριμώχνονται σε μικρά, συρμάτινα κλουβιά πάνω σε ράφια όπου δεν έχουν χώρο να ανοίξουν ούτε το ένα φτερό τους. Τα ζώα μπορεί να τρελαθούν από τις συνθήκες εγκλεισμού.
Όντας γενετικά τροποποιημένες ώστε να παράγουν έναν αφύσικα μεγάλο αριθμό αυγών, οι κότες παραγωγής αυγών ζουν μόνο 5-6 μήνες, μέχρι που ο οργανισμός τους καταρρέει από τη συνεχή παραγωγή αυγών, δεν μπορούν να γεννήσουν άλλα και τις σφάζουν.
Αγελάδες
Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι αγελάδες τρέχουν ελεύθερες σε λιβάδια και βόσκουν χαρούμενες κάτω από τον ήλιο. Όμως δεν είναι έτσι. Οι περισσότερες αγελάδες που εκτρέφονται για το κρέας και το γάλα τους ζουν έγκλειστες σε βρόμικα εκτροφεία.
Τα χειρότερα βιώνουν οι αγελάδες που παράγουν γάλα. Όπως όλα τα θηλαστικά, η αγελάδα για να παράγει γάλα πρέπει πρώτα να γεννήσει και της κάνουν τεχνητή γονιμοποίηση αφού πρώτα κάνουν ηλεκτροπληξία στα γενετικά όργανα ενός ταύρου για να εκσπερματώσει και να χρησιμοποιήσουν το σπέρμα του για την τεχνητή γονιμοποίηση των αγελάδων.
Όταν γεννηθεί το μοσχαράκι, αν είναι αρσενικό συνήθως το σφάζουν, αφού δεν μπορεί να παράγει γάλα. Η μητέρα θρηνεί το μωρό της για μέρες. Τα μοσχαράκια που οδηγούνται στο σφαγείο συχνά προσπαθούν να θηλάσουν τα δάχτυλα των εργατών πριν θανατωθούν βίαια από τα ίδια αυτά χέρια, αφού προκειμένου να μην πιουν το γάλα της μάνας τους για να το πάρουν οι άνθρωποι,
τα απομακρύνουν από αυτή. Αν η μητέρα προσπαθήσει να προστατεύσει το μωρό της την μαστιγώνουν. Στη συνέχεια βάζουν τα μοσχαράκια σε μικρά κλουβιά όπου τα ταΐζουν γάλα σε σκόνη και σε μερικές εβδομάδες τα σφάζουν. Αυτό είναι το λεγόμενο “μοσχαράκι γάλακτος”.
Αν το μικρό είναι θηλυκό, ζει σε άθλιες συνθήκες, γεννά συνεχώς, σε 5-6 χρόνια ο οργανισμός της καταρρέει από τις συνθήκες διαβίωσης και τις συνεχείς γέννες και την σφάζουν.
Γουρούνια
Στριμωγμένα σε μικρά παχνιά, όπου τα γουρούνια δεν μπορούν ούτε να στριφογυρίσουν, πολλά τρελαίνονται από την έλλειψη κίνησης αφού περνάνε όλη τους τη ζωή στο κλουβί.
Τα γουρούνια συχνά στοιβάζονται τόσο στενά μαζί, σε φορτηγά, και τα πόδια τους σπάνε από το βάρος άλλων γουρουνιών πάνω τους. Κάποια γουρούνια πεθαίνουν από αφυδάτωση πριν φτάσουν στο σφαγείο, αφού το ταξίδι τους από το εκτροφείο στο σφαγείο διαρκεί πολλές ώρες και δεν έχουν πρόσβαση σε νερό.
Στο σφαγείο, τα γουρούνια σκοτώνονται με διάφορες μεθόδους ενώ έχουν πλήρως τις αισθήσεις τους. Μία από αυτές τις μεθόδους είναι πυροβολισμός στο κεφάλι με ειδικό πιστόλι. Πολλά γουρούνια υποφέρουν για ώρες από τη στιγμή που θα πυροβοληθούν μέχρι να πεθάνουν. Άλλα τα σκοτώνουν με ηλεκτροσόκ, μια εξίσου επώδυνη για το ζώο μέθοδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου